SS501'............SS501'i

Zamansız,sorgusuz bir şekilde hayatımın tümü olanlar … “


Aslında,bu yazıya “ … 8 yıl,5 melek “ diye başlamam ne kadar doğru bilmiyorum.Çünkü,o 5 meleğin,şahane 8 yılları boyunca onlara uzak ama kalpleri kadar yakın birisi değildim maalesef.Basbayağı uzaktım işte; tanımıyordum,isimlerini bile duymamıştım,varlıklarından habersizdim …
Her şey,yaklaşık 6-7 ay önce başladı ... Yakın dostlarım sürekli Kore dizileri izlerdi,benim hiç ilgimi çekmemiştiler.Bu dizilerden birinin TV’de gösterildiğini duydum sonra,başka bir arkadaşım “ mutlaka izle “ diyerek aşırı ısrar ediyordu ilk defa. İzlemeye bir türlü zaman bulamamıştım,belki de bir şeyleri bahane ederek geçiştiriyordum.Kasım ayında bir gün,TV’de zap yaparken o diziyi gördüm tesadüfen.Yaklaşık 15 dakikasını izlemiştim,hiç ilgimi çekmemişti; “ sıradan bir okul dizisinden ne farkı var ? “ demiştim kendi kendime.Aradan iki-üç ay geçmişti.Neden bilmiyorum fakat bir gün,yine aklıma geldi o dizi.- Hep o dizi diye bahsediyorum : “ Boys Over Flowers “ işte Smile - Bilgisayarımdan bir-iki bölümüne göz atayım dedim,Türkçe dublajlı bölümlerinin de olduğunu görünce daha çok sevindim.O gün,ard arda 3-4 bölüm izlemiştim.O kadar çok hoşuma gitmişti ki,adeta başka alemlere götürmüştü beni.Beklemediğim bir etkiydi bu.Türkçe dublajlı bölümler bitince,anlamakta zorluk çekmeye başlamıştım diziyi.Bazı kelimeler çevrilmemişti nedense,mesela sürekli bir “ sunbae “ kelimesi geçiyordu.Anlam veremiyordum.Karakterlerin isimlerini akılda tutmak da çok zordu; hepsi birbirine benziyordu sanki.İlk zamanlar,karakterleri fiziksel özelliklerinden ayırt ediyordum; bölümler ilerledikçe isimleri adım gibi ezberledim.Anlayamadığım terimleri de internetten araştırma yaparak buldum,hepsi Korece’de kalıplaşmış ifadelermiş meğerse.Artık,günde en az 3-4 bölüm izler olmuştum ve diziyi bir-iki haftada bitirmiştim.İzlemediğim her an meraktan ölecekmiş gibi hissediyordum.Nasıl da çabuk bitmişti … 16 bölümlük,kısacık dizi mi olurdu? Finaline geldiğimde o kadar çok üzülmüştüm ki bir süre etkisinden kurtulamamıştım.Diziyi izlerken hikayenin etkileyiciliği,mükemmel oyunculuktan öte bir şey daha dikkatimi çekmişti; kullanılan şarkılar,fon müzikleri.Hepsi birbirinden hoştu.Tek sözcüğünü dahi anlamıyordum,yine de ruhumu okşuyorlardı.” Bir şekilde adını-sanını öğrenmem lazım “ diyordum bu şarkıların.Bölümler akarken,şarkıların çaldığı sahnelerde,cep telefonumu elime alıp “ Shazam “ programını açıyordum.Bu sayede,şarkıların çoğunun ismini öğrenmiştim ve sabahtan akşama kadar dinler olmuştum - bilhassa Paradise ve Because I’m Stupid’i … - Farklı farklı,bir sürü müzisyenin imzaları vardı bu şarkılarda ama en çok ikisi dikkatimi çekmişti; T-Max ve SS501.Kimdi bunlar? Adları dahi o kadar değişik ve ilginç gelmişti ki … Yine internete gömüldüm ve didik didik etmeye başladım her yeri.

Öğrendim ki,T-Max; dizinin,İngilizcesi olay karakteri “ Song Woo Bin “ yani “ Kim Jun “un grubu.Benim de dizideki favori karakterim,ilk göz ağrım gibi bir şey Smile Sadece dizide kullanılan şarkılarını değil,bir çok farklı şarkılarını keşfettim böylece T-Max’in.Yavaş yavaş tanımaya başladım hem de onları,bilhassa Kim Jun’u … Kendime çaylak “ MightyMax “ diyebiliyordum artık.Dağıldıklarını öğrendiğimde ise çok üzülmüştüm.Kim Jun’un hatrına,ikinci Kore dizim “ Crime Squad “ olmuştu.Sadece üç tanecik dizisinin olması,birinin ise Türkçe altyazısının bulunmaması hayal kırıklığına uğratmıştı beni.Hakkında öğrenebileceğim ne varsa; öğrenmeye çalışmaya devam ediyordum,son olarak şu an askerde olduğunu öğrendim ve gün saymaya başladım.Hala da sayıyorum ^^ …

Sıra şu “ SS501 “e gelmişti.Ve öğrendim ki,bu da; dizinin,iyi kalpli “ Yoon Ji Ho “su; “ Kim Hyun Joong “un grubu.Oldukça ünlü olduklarını keşfettiğimde oldukça şaşırmıştım,namları sadece Kore’ye değil bütün dünyaya yayılmıştı.Çok tuhaftır ki,onları önceden tanıyormuş gibi hissediyordum.Anlam veremiyordum bu duruma.Her neyse … Grubun ismini öğrendikten sonra,ilk bir-iki ay boyunca,dizinin kalıntıları yüzünden “ Making A Lover “ ve “ Because I’m Stupid “i dönderip durmuştum müzik çalarımda.Benimle,diziyi izleyen arkadaşım benden hevesli ve meraklı çıkmıştı.Deyim yerindeyse,Kim Hyun Joong’a takmıştı; sürekli yeni bir şeyler öğrenme ve bana anlatma peşindeydi.Benim ilgimi çekmiyordu nedense,anlattıklarını sadece dinliyordum ve öğrenmiş oluyordum o kadar.Fazlasına gerek duymuyordum SS501 konusunda.Ne bir videolarını izlemiştim,ne de geniş kapsamlı bir araştırma içine girmiştim.Bildiklerim bana yeter de artardı bile.Geçici ve saçma şeyler peşinde niye koşacaktım ki ? …

Bir gün,yine arkadaşım sayesinde,ilk defa bir videosunu izlemiştim SS501’in; “ SS501-Because I’m Stupid (Live In Japan-Persona Tour) “ Seyirci sayısını,atmosferi,şovu görünce şok olmuştum.Büyülenmiştim … Üyelerin hepsi rengarenk ceketler giymişti,cıvıl cıvıl görünüyorlardı.Sadece lideri tanıyordum o zamanlar.Gözlerimi kapatmıştım; şarkıyı dinlerken,içimden bir şeyler kopup gitmişti yine.Bilmiyorum hangisinindi fakat üyelerden birinin sesi yumuşacıktı,huzur veriyordu.Birininki de bayağı kuvvetli ve etkileyiciydi; nadir bulunan seslerden birisiydi.İlk bahsettiğim üyenin çok belirgin gamzeleri vardı,ikincisi de o performansta gülümseyen tek kişiydi; pembe ceket giyinmişti.Birisi daha dikkatimi çekmişti; yeşilimsi-sarımsı ceketli,boynunda zincire benzer bir kolye olan … Onu görünce,” ne kadar itici bir tipi var,hepsi neyse ama bu gerçekten tuhaf “ yorumunu yapmıştım … Aradan bir süre daha geçmişti.Grubun hareketli olan tüm şarkılarını dinliyordum,slowlar hoşuma gitmiyordu nedense - Because I’m Stupid hariç - Günler geçtikçe,onları daha fazla tanırken buldum kendimi.Klipleri,performans videoları,sosyal medya hesapları,isimleri,aileleri,ilgi alanları,geçmişleri,yaşadıkları; kısacası baştan aşağı her şeyi keşfediyordum farkında olmadan.İstem dışı gelişiyordu sanki olaylar. Sonra slow şarkılarından da hoşlanmaya başladım.Her güne,illa bir SS501 şarkısı dinleyerek başlıyordum,tüm kliplerini izlemeden uykuya dalamıyordum.Rüyalarımda bile görmeye başlamıştım.Ne oluyordu bana? O dönemleri çoktan geçmiştim oysa ki … Üyelerin hepsi birbirinden değerliydi,hiç birine karşı özel bir ilgi duymamıştım.

Bir gün,bir arkadaşımın “ birini seçsen hangisini seçersin ? “ şeklinde sorduğu soruyla tersine döndü dünyam.Hemen çıkışmıştım “ hepsi aynı benim için,ne biçim bir soru bu ?! “ Buna karşılık,o da; “ biliyorum,bana göre de öyle; yine de birisi daha özeldir “ demişti.O an,durmuş düşünmüştüm; ne tür bir soruydu bu cidden? Ayırt edemiyordum,kafam karmakarışıktı.Aniden,içimden bir ses işitmiştim sanki; “ Hyung Jun “ diye fısıldamıştı.” Ne? Olamaz.Bir de,o mu? Yok artık! “ diyerek kendi kendime ifade etmeye çalışmıştım yaşadığım şaşkınlığı.Arkadaşıma da “ Hyung Jun “ deyivermiştim .Söylediğim gibi; o günden sonra,çoğu şey ters-yüz olmuştu adeta.Sen misin,Jun’a “ itici,tuhaf “ diyen … Büyük konuşmuştum galiba ve tokat yemiştim .O gün bir başlangıç olmuştu; Jun’u daha çok tanımam için.Zaman su gibi akıyordu ve ben hem daha çok tanıyıp,hem de daha çok bağlanıyordum ona.Halen de inanamıyordum yaşadıklarıma.Bir gece,ilk defa rüyamda görmüştüm onu … Bir konser sonrası,üyeleri bekliyordum bir yerde ve Jung Min geliyordu yanıma.” Jun nerede,gelmeyecek deme. “ diyordum.O da,” meraklanma,birazdan burada olur; biliyor … “ diyerek cevaplıyordu beni.” Neyi biliyor? “ diye soracakken,Jun çıkageliyordu.Rüya bile olsa,Jun’u karşımda görünce yaşadığım şoku iliklerime kadar hissetmiştim.Bir de,heyecandan tek kelime dahi edemediğimi,elimin ayağımın karıştığını ve Jun’un o halime katıla katıla güldüğünü hatırlıyorum.Uyanır,uyanmaz tekrar ölçüp-tartmaya başlamıştım kendimi.Ne oluyordu bana? Neydi bunlar? İyi miydim ben? … “ Neredeyse 24 yaşındayım,halime bak. “; kendimi eleştiriyordum sürekli.Sonra, “ hala büyümedim demek ki “ diyordum ve “ Jun gibi işte,baby Jun Smile “ şeklinde devamını getirerek gülüyordum içinde bulunduğum duruma.Lise yaşlarında olsam gayet normal karşılayacaktım,değildim; o yolları çoktan geçmiştim.Sıradan bir hayran gibi de değildim; hem zorluyor,hem korkutuyordu bu durum beni.” Jun Jun Jun “ diye sayıklayarak geçiyordu günlerim.Hem SS501’in,hem Jun’un canlı performanslarını ve hayran çekimlerini - Fancam’leri - izleyemiyordum artık; kalbim kaldırmıyordu çünkü.Jun’un sesini dinleyerek rahat bir uykuya dalabiliyordum ancak,dakikalarca fotoğraflarını inceliyordum,24 saat içinde sayısız tweet atıyordum.Sesimi duyuramayacağımı biliyordum ama yersiz bir ümidin pençesindeydim .Kimi zaman da,anlamsız ve sebepsiz bir şekilde göz yaşı döküyordum Jun aklıma geldiğinde.Bir de,şu vardı; SS501’i tanıdığımda hissettiğim “ senelerdir tanıyorum sizi “ hissiyatı,Jun için daha ağır basıyordu.Öyle ki,bu duygu beni çıldırtacakmış gibi geliyordu; nereden tanıdığımı bir türlü çözemediğimden … Belki de bilinçaltımın bir oyunuydu …

Değinmeden edemeyeceğim; bilhassa bir şarkısı var Jun’un,o şarkı çok başka benim için; “ Heaven “.Dinlememle içimdeki boşluk daha çok artıyor,daha zor nefes alıyorum,her şeye rağmen her gece-uyumadan önce dinlemeden edemiyorum.Junnie: “ You know,you’re special to me.You’re the only one for me baby “ dedikçe,benim hayatla olan bağlarım tamamen kopuyor,sanki Jun; içimde bir yerlerde ve benim için can veriyor bu sözlere.Hepsini geçmiş zamanla yazıya aktardım ama hepsi hala devam ediyor,her şey aynı.Bazen keşke tanımasaydım diyorum onu; hastalıklıyım,olmasa da onsuz yapamıyorum çünkü.Bir yandan berbat,bir yandan benzersiz güzellikte bir durum …

Seneye askere gidecek ya … Nasıl tahammül edeceğimi,sabır göstereceğimi hiç bilmiyorum.Her halükarda uzak da bu çok başka bir şey.Askerlik haberini ilk duyduğumda,aklımdan hemen şunlar geçmişti: “ Askere gitmek için benim sana bu kadar bağlanmamı,seni tanımamı mı bekledin acaba ? Nasıl bir şans bendeki ? Dayanması ne kadar güç olacak bilemezsin. “ Evet … Benim için,nasıl zor olacağını tahmin bile edemezsin Jun.Şimdiden sabırlar diliyorum kendime …

Bir de … Ünlü erkek grubu,Backstreet Boys’un “ Safest Place To Hide “ isminde bir şarkısı var.Jun karşıma çıktığı günden beri,o şarkıyı onunla özdeşleştirdim hep .Sebebinini bilmiyorum; belki de sözleri … Bana,onu anımsatıyor.Hiç unutmuyorum ki gerçi; aklıma daha çok kazınmasına sebep oluyor desem daha doğru bir tabir olur galiba …